Over

Beste vrienden,

Wat je hier te lezen krijgt is heel persoonlijk, maar toch wil ik het met iedereen delen. Ik vraag geen medelijden of wat dan ook. Ik wil enkel mijn verhaal delen omdat ik er zeker van ben dat vele anderen hetzelfde ervaren. Dit is dus geen verslag van mijn verblijf in Tanzania, maar wel de reden waarom ik hier naartoe ben gekomen.

Vele mensen vragen zich af hoe ik op dit idee ben gekomen. Wel, mijn motivatie om aan dit schooljaar te beginnen was beneden alle peil. Ik heb het welgeteld één maand volgehouden totdat ik er de brui aan heb gegeven. Tijdens het nemen van mijn douche, en het beluisteren van het liedje ‘DKR – Booba’, ben ik op het idee gekomen een sabbatjaar in te lassen en naar Afrika te trekken. Jaren aan een stuk lig ik met mezelf in de knoop. De zin van het leven was verdwenen. Ik dacht dan dat het beter was zelf iets te ondernemen dan tegen je goesting op de schoolbanken te gaan zitten.

Deze reis zie ik dus als een sprong in het onbekende waar ik op zoek ga naar mezelf. Gedurende drie maanden ga ik proberen mijn persoonlijke waarden te herontdekken. Éen van die waarden zijn mijn ouders, mijn familie. Jarenlang heb ik dierbare mensen uit mijn omgeving gekwetst, belogen en bestolen. Om hier een eind aan te maken heb ik besloten deze reis te ondernemen. Natuurlijk ben ik hier niet enkel voor eigenbelang. Na jarenlang zelf hulp te hebben gekregen wil ik nu hulpverlenen.

Als puber heb ik veel kopzorgen bezorgd aan mijn ouders: weglopen van thuis, weggestuurd worden van school, verslaafd geraakt aan drugs met stelen als gevolg en zo kan ik nog een tijdje blijven doorgaan. Door al die jaren heen zijn ze me steeds blijven steunen en hebben ze altijd achter oplossingen gezocht. Onvoorwaardelijke liefde noemt men dat. Hiervoor zal ik hen nooit genoeg kunnen bedanken. Nu is het aan mij om hen die verloren liefde terug te geven.

Vaak stel ik me de volgende vragen: ‘wie ben ik nu juist?’, ‘wat is mijn doel?’, ‘wat wil ik bereiken in mijn leven?’. Tijdens deze reis hoop ik een antwoord te vinden op al die vragen. Ik ben mezelf verloren in een maatschappij waar alles om geld en succes draait. In Europa leven we in een fantasiewereld waar we opkijken naar sterren. We zien hen als rolmodellen, als een ideaal. We willen hetzelfde bezitten als hen, ook al kunnen we ons dat niet veroorloven. In deze fantasiewereld verliezen veel mensen zich, mezelf inbegrepen.

Wat kan je ertegen doen? Wees bewust van de leefwereld waarin je je bevindt. Jezelf appreciëren en de essentie van het leven begrijpen zijn fundamentele bouwstenen voor een gelukkig leven. Doe geen zaken met de gedachte ‘wat gaan de mensen nu wel niet van me denken’. Als je iets deelt op sociale media doe dat dan voor jezelf, niet voor de ‘likes’. Je geluk mag niet afhangen van een aantal ‘likes’, jij moet je geluk zelf opzoeken en je eigen pad volgen. Het is normaal als je soms eens buiten de lijntjes van je pad kleurt, daardoor groeien mensen. Weet dat er geen perfect pad bestaat.

Om af te sluiten heb ik nog één vraag voor jullie om over na te denken. In Europa beschikken we over tal van zaken die we in feite helemaal niet nodig hebben. Zoals de ‘Apple-watch’ of zelfrijdende auto’s. Dit zijn gadgets die deel uit maken van onze ontwikkeling, maar zorgt deze ‘over-ontwikkeling’ niet voor zelfvernietiging?

One love!

Mathias xxx